اقسام حق انتفاع حق انتفاع به معنی خاص به سه قسم است: الف) عُمری: كه به موجب قراردادی حق استفادۀ از ملك به مدت عمر خود مالك یا عمر منتفع یا شخص دیگری به منتفع واگذار شده باشد. چون مدت واگذاری و قرارداد به مدت عمر مالك یا طرف قرارداد یا شخص دیگری بیرون از قرارداد می‌باشد، به این قرارداد، عمری گفته می‌شود. ب) رُقبی: اگر مدت حق انتفاع معین باشد، به این حق انتفاع رقبی گفته می‌شود. ج) سُكنی: اگر حق انتفاع در مورد سكونت در مسكنی باشد، حق سكنی نامیده می‌شود. این حق ممكن است به مدت عمر مالك یا منتفع یا شخص ثالث و یا به مدت معین باشد. حبس مطلق: اگر حق انتفاع به طور مطلق و بدون قید مدت به كسی داده شود، آن را حبس مطلق می‌گویند و این حق تا فوت مالك خواهد بود مگر این­كه مالك قبل از فوت خود رجوع نماید، بنابراین در این نوع از حق انتفاع برخلاف اقسام دیگر، مالك حق رجوع دارد و همواره می‌تواند قرارداد حق انتفاع را بر هم زند و در اصطلاح گفته می‌شود كه حبس مطلق عقد جائز است و طرفین هر وقت كه مایل باشند می‌توانند آن را بر هم بزنند. حبس مؤبّد: قرارداد حق انتفاع به طور نامحدود و همیشگی می‌باشد و اگر به امور عام المنفعه و خیریه اختصاص داده شده باشد، تابع احكام وقف خواهد بود. شرائط حق انتفاع الف) حق انتفاع با عقد و قرارداد ایجاد می‌شود. ب) موضوع حق انتفاع باید مالی باشد كه استفاده از آن موجب از بین رفتن خود مال و عین آن نباشد. ج) دارنده حق انتفاع (منتفع) باید در حین و زمان عقد موجود باشد. د) در حق انتفاع، قبض و تسلط منتفع بر مال مورد انتفاع شرط صحت عقد می‌باشد. منابع: 1) عمید، حسن؛ فرهنگ فارسی عمید، ماده انتفاع. 2) کاتوزیان، ناصر، دوره مقدماتی اموال و مالکیت، تهران، میزان، 1382، چاپ ششم، ص 208. 3) صفائی، حسین؛ دوره مقدماتی حقوق مدنی، تهران، میزان، 1382، چاپ اول، ج 1، ص 246. <>